Artykuł prof. Bartosza Grzybowskiego w Nature Physics

Przez długi czas zakładano, że dwa stykające się/ślizgające się materiały ładują się przeciwnie i równomiernie. W latach czterdziestych zaobserwowano jednak, że każda z rozdzielonych powierzchni przenosi zarówno ładunki (+), jak i (-). Tworzenie tzw. mozaik ładunków przypisywano nieodtwarzalności eksperymentów, nieodłącznej niejednorodności stykających się materiałów lub ogólnej „stochastycznej naturze” elektryfikacji kontaktowej. Grupa prof. Grzybowskiego pokazuje, że te mozaiki ładunków są bezpośrednią konsekwencją wyładowań elektrostatycznych. Eksperymenty wykazały, że pomiędzy rozdzielanymi materiałami powstają sekwencje „błyskawic”, które odpowiadają za tworzenie (+/-) rozkładów ładunków symetrycznie na obu materiałach. Proponowana teoria wyjaśnia, dlaczego mozaiki ładunków były widoczne na wielu różnych materiałach, w tym na arkuszach papieru, ocierających się balonach, stalowych kulkach toczących się po powierzchniach teflonowych lub polimerach oderwanych od tych samych lub innych polimerów. Wskazuje również na pochodzenie trzaskającego dźwięku podczas odklejania taśmy klejącej – może to być dźwięk wyładowań szarpiących taśmę jak strunę gitary. Prezentowane badania powinny pomóc w kontrolowaniu potencjalnie szkodliwych wyładowań elektrostatycznych i przybliżyć nas do prawdziwego zrozumienia istoty elektryfikacji kontaktowej.

Y. I. Sobolev, W. Adamkiewicz, M. Siek, B. A. Grzybowski,  „Charge mosaics on contact-electrified dielectrics result from polarity-inverting discharges”, Nature Physics