Tym razem zespół Prof. Daniela Gryko udowodnił, iż to co do tej pory udawało się na powierzchni (www.nature.com/articles/s41467-018-04144-5) jest również możliwe przy mocy „mokrej chemii” w kolbie. Domieszkowany atomami azotu nanografen na bazie pirolo[3,2‐b]pirolu został otrzymany w multimiligramowej skali, co pozwoliło po raz pierwszy na jego pełną charakteryzację za pomocą takich technik analitycznych jak magnetyczny rezonans jądrowy (NMR), woltamperometria cykliczna (CV) czy rentgenografia strukturalna (X-ray). Analiza strukturalna potwierdziła, iż przedstawiony w artykule związek posiada konformację typu misy („bucky-bowl”), a wykonane obliczenia kwantowo-chemiczne wskazują na bardzo niską barierę energetyczną inwersji miski. Ponadto, zakrzywiony nanografen wykazuje ciekawe właściwości fizykochemiczne, m. in. bardzo niski potencjał utlenienia i emisję w zakresie światła czerwonego.